interesujące

http://node50556-fullpdf.unicloud.pl/savage-messiah-gaudier-brzeska/savage-messiah-1972-midnight-only.html

Skąd się biorą debiuty? Od pomysłu do książki

20 listopada o godzinie 18.00 odbędzie się spotkanie z cyklu „Poddasze Kultury. Piątek: Literatura”. Tym razem przyjrzymy się debiutom polskim i prezentacjom nowych autorów w przekładzie. 

Czy w Polsce łatwo jest zadebiutować jako autor i jako tłumacz? Czym debiuty są dla wydawcy: szansą czy obciążeniem? Jak wyglądają historie książek, które bez uporu ich tłumaczy lub autorów nigdy nie znalazłyby się na księgarskich półkach? Jaka rola w promowaniu nowych tłumaczeń i debiutów przypada wydawniczym gigantom, a jaka małym oficynom?

Na te i inne pytania odpowiedzą znakomici goście:

BOGUSŁAWA SOCHAŃSKA

tłumaczka i krytyk literacki, dyrektor Duńskiego Instytutu Kultury w Polsce, laureatka Nagrody im. Hansa Christiana Andersena, którą otrzymała w 2007 roku za wydane w trzech tomach tłumaczenie 164 baśni pisarza, po raz pierwszy przełożonych na polski z języka oryginału. W 2014 roku ukazał się wybór z dzienników Andersena, za który tłumaczka otrzymała nominację do Nagrody Literackiej Gdynia. Jest także tłumaczką i promotorką prozy i poezji Janiny Katz.

MARTA SZARZYŃSKA

studiowała europeistykę na Uniwersytecie Marie Curie-Skłodowskiej w Lublinie, historię sztuki na Uniwersytecie w Granadzie oraz dziennikarstwo w Laboratorium Reportażu na Uniwersytecie Warszawskim. Inicjatorka i koordynatorka projektu „Zofia Brzeska-Gaudier”; historią pisarki zajmuje się od 2012 roku. Dzięki jej staraniom w 2014 roku w wydawnictwie Fundacji Culture Chock ukazała się książka Matka i inne zapiski w przekładzie Jakuba Jedlinskiego.

KRYSTYNA BRATKOWSKA

Założycielka, szefowa i jedyny pracownik wydawnictwa NISZA. Wydawca książki Liliany Hermetz „Alicyjka”, za którą autorka otrzymała w tym roku Nagrodę Conrada dla debiutu literackiego.

Organizatorzy: Fundacja Kultury Liberalnej i Stowarzyszenie Tłumaczy Literatury

Recenzja Anny Żakiewicz.

Recenzja, która ukazała się w magazynie "Nowe ksiażki".

Wystawa prac Henriego Gaudiera w Harewood House.

http://www.yorkshirepost.co.uk/yorkshire-living/arts/art/art-that-conveys-a-sense-of-motion-1-7409869

Kolejne prace Henriego Gaudier-Brzeska dostępne on-line!

Gillian Raffles, właścicielka Mercury Gallery otworzyła właśnie wystawę on-line z pracami Henriego Gaudier-Brzeska z jej prywatnej kolekcji. Świetną kreskę Gaudiera można oglądać na stronie: http://www.gaudier-brzeska.net/, niektóre z nich są na sprzedaż!

Targi książki w Warszawie

Książka Zofii Brzeskiej-Gaudier do kupienia na stoisku księgarni Edukator podczas Targów Książki w Warszawie: http://ksiegarniaedukator.pl/index.php/s/aktualnosci/id/173. Zapraszamy!

Le Chaos czyli szkicownik Henriego Gaudier-Brzeska

Wspaniała nowina dla miłośników twórczości Henriego Gaudier-Brzeska, Tate  opublikowała on-line cztery szkicowniki artysty. Wśród wielu portretów powtarza się również twarz Zofii Brzeskiej. Szkicowniki są dostępne na stronie: http://www.tate.org.uk/art/archive/tga-20127-1/gaudier-brzeska-sketchbook-titled-le-chaos.

Spotkanie w Instytucie Francuskim. Fotorelacja.

Spotkanie z cyklu "Matka i Dziki Mesjasz" w bibliotece Instytutu Francuskiego dzięki dociekliwym pytaniom publiczności trwało o godzine dłużej niż zaplanowaliśmy. Dziękujemy wszystkim za przybycie, było wspaniale.
Fotografie wykonała pani Bożena Dudko.
Serdecznie dziękujęmy!


Paweł Laufer, Jakub Jedliński, Marta Szarzyńska i Ewa Frączek
 w tle jedyne zachowane zdjęcie Zofii Brzeskiej-Gaudier.



Motion pictures!

http://www.economist.com/blogs/prospero/2015/04/henri-gaudier-brzeska

Nina Hamnett – królowa Bohemy.

Torso, Henri Gaudier-Brzeska 
Nina Hamnett, Modligliani

James Conway napisał o Ninie Hamnett, że miała umiejętność znajdowania się w odpowiednim miejscu i czasie, to prawda. Za życia została okrzyknięta królową bohemy w największych ośrodkach sztuki po obu stronach kanału La Manche. Pozowała Modligianiemu, Rogerowi Fry’owi, a przede wszystkim Henriemu Gauderowi – to on uwiecznił w marmurze jej korpus (Torso), który dziś można oglądać w TATE Modern w Londynie.
Tytuł pierwszej biografii Niny nawiązywał właśnie do rzeźby Gaudiera – “Laughing Torso” i bardzo celnie oddawał całość egzystencji tej angielskiej malarki, które było barwne, upojne oraz bardzo kochliwe. Jej życie toczyło się pomiędzy barami na Montparnasie, będący mekką paryskiej awangardy, a tymi które się mieściły w Londyńskim centrum – Fitzrovia, gdzie pod koniec życia za oferowany przez tamtejszych gości alkohol, opowiadała anegdoty związane z największymi twórcami sztuki XX wieku.
Henriego Gaudiera poznała w 1912 roku w Londynie, pomagała mu w sprzedaży jego rysunków i wynajdowała  mu uczniów na lekcje rzeźby. Pozowali sobie nawzajem, godzinami rozmawiali o sztuce, uwielbiali włóczyć się po Londynie oraz uczestniczyć w cotygodniowych spotkaniach anarchistycznych w Soho. Nina była zafascynowana Henrym i jego hasłami powszechnej rewolucji, które przez wiele następnych lat jej towarzyszyły.
Byli prawie rówieśnikami, Brzeska, dla której wiek był powodem kompleksów, była zazdrosna o młodą artystkę, ale nie przeszkadzała ich znajomości. Nina należała do  nielicznych osób w Londynie, którym Henri wyjawił prawdziwą relacje między nim a Brzeską (większości znajomym mówili, że są rodzeństwem). Hamnett o Brzeskiej pisze: “Jego siostra była przerażająca i polska. W tym czasie ten młody mężczyzna miał w głowie wyobrażenie, że Polki są jedynymi kobietami na świecie. One z pewnością mają rozum, ale też temperament i dużo kompleksów.” A następnie porównuje Zofię do żony Cezanne’a.
Po tragicznej śmierci Henriego w 1915 roku była jedną z nielicznych osób z jego środowiska, które utrzymywały kontakt z Zofią. Być może chciała odzyskać szkice, do których pozowała  Henriemu, a może nie chciała pozostawiać samej sobie podupadającej na zdrowiu psychicznym Brzeskiej – miłości swojego przyjaciela.
W 1918 roku Zofia opuściła Londyn i przeprowadziła się do Cotton-Under-Egde. Rok później Nina odwiedziła ją w wynajmowanym mieszkaniu i spędziły razem dwa tygodnie. “Spałam na poddaszu. Nie było tam mebli z wyjątkiem niedużej kanapy, (...) i jednego krzesła. Do pokoju prowadziły schody. Nie było drzwi ani do pokoju, ani w korytarzu, który prowadził na klatkę schodową, Zofia korzystała z tego, żeby przychodzić do mnie w nocy i wykrzykiwać swoje poglądy filozoficzne, opinie na temat sztuki oraz ostrzegać przed patrzeniem w stronę księżyca, którego promienie wpadały przez okno bez zasłon. (...) pewnego dnia około trzeciej nad ranem, Zofia krzyknęła do mnie ze schodów: “Jeśli miałabyś szansę na wyjazd z Henrim, zrobiłabyś to?”. Odkrzyknęłam jej: “Tak”. Wahała się jeszcze przez chwilę, po czym poszła spać”.
Nina relacjonuje, że Zofia była bardzo komunikatywna,  jednakże cierpiała z powodu złego stanu zdrowia i była nerwowa. Nosiła staromodne ubrania, które miała od 1905 roku oraz mały kapelusz. Miała manię produkowania dużej ilości przetworów z jarzyn i jabłek. Czytała Casanovę i na głos komentowała jego otoczone złą sławą życie.  
To był ostatni raz kiedy się widziały. Po tym spotkaniu utrzymywały kontakt listowny. Brzeska opisywała swoje relacje z sąsiadami, problemy ze sprzedażą prac Henriego, recenzowała książki, zachwycała się Baudelaire’em, prosiła o ubrania, lekarstwa, dostawy porto i sherry, które uwielbiała oraz o załatwienie bieżących spraw w Londynie, a także dziękowała za przesyłane  czekoladki.
Śmierć Zofii w szpitalu psychiatrycznym w 1925 roku nie została odnotowana we wspomnieniach malarki. Nina Hamnett zmarła 31 lat później. Pośmiertny nekrolog, który ukazał się w “Times” informował: “Panna Hamnett była osobą całkowicie spełnioną: szczodrą, z poczuciem humoru, lojalną i dowcipną”. Koniec życia spędziła w wielkim ubóstwie, a przyczyna jej śmierci do tej pory nie jest jasna – popełniła samobójstwo skacząc przez okno, lub wypadła przez nie będąc kompletnie pijana.

New Rythms. Henri Gaudier-Brzeska: Art, dance and movement in London 1911–1915


17 marca w Kettle's Yard odbędzie się wernisaż wystawy New Rythms, poświęconej Henriemu Gaudier-Brzeska oraz twórcom jemu współczesnym: David Bomberg, Jacob Epstein, Percy Wyndham Lewis, William Roberts, Auguste Rodin, Helen Saunders i Alexander Archipenko.
Więcej o wystawie: http://www.kettlesyard.co.uk/events/new-rhythms-henri-gaudier-brzeska-art-dance-movement-london-1911-1915%E2%80%A8/,
oraz jej wspaniały zwiastun: https://vimeo.com/122100459


Podróż wędrownego ptaka...

Anna Ready odnalazła w Archiwum znajdujacym się w Kettle's Yard książkę Zofii Brzeskiej na pisaną po polsku: "W Kettle's Yard jest kopia powiesci Zofii zatytulowana Histeryczki - cala po polsku. W katalogu zdaje sie widnieje jako Matka, pewnie z tego wzgledu, ze nikt nie zna tam polskiego I nie mial pojecia co to jest. Zaczelam czytac I to historia wyjazdu mlodej dziewczyny Stef z Paryza do Ameryki. Bardzo ciekawe, ale jak mozecie sobie wyobrazic, czyta sie wolno, bo stan rekopisow I same pismo jest chwilami wielkim wyzwaniem". Oprócz Histeryczek, Anna odkryła zeszyt Zofii, który jest zatytuowany : Z podróży wędrownego ptaka Europa Ameryka 1902, niestety większość stron jest wycięta.. 

Matka i Dziki Mesjasz III


autor plakatu: Kamil R. Filipowski

8*

"Książka Brzeskiej zaskakuje czasem chropowartym językiem, a jednocześnie intryguje i urzeka, wciągając czytelnika w odmęty skomplikowanej duszy." Właśnie tak! więcej:  http://lubimyczytac.pl/ksiazka/236328/matka-i-inne-zapiski


Archiwum Nowych Akt

Bardzo trudne jest poszukiwanie Zofii Brzeskiej-Gaudier. Archwium Nowych Akt, powinno przechowywać informacje dotyczące osób, przebywających w Anglii w okresie przed I wojną światową. Z zapisków Brzeskiej wynika, iż wielokrotnie kontaktowała się z polską ambasadą w sprawie paszportu. Jej usilne starania, nie tylko nie przyniosły żadnych efektów, ale również nie zostały odnotowane w zbiorach..

Radiant Orchid - Color of the year!

Bardzo miła ciekawostka: kolor, który zdobi okładkę książki Zofii Brzeskiej-Gaudier, został wybrany kolorem roku.. :) - poinformowali mnie twórcy projektu okładki - kilku.com. Więcej informacji: Pantone

Horace Brodzky

Jeden ze znajomych Henriego i Zofii Horace Brodzky (1885-1969) był austriackim malarzem i grafikiem o polskich korzeniach. Przeprowadził się do Londynu w 1908 roku. Od 1914 był członkiem w New English Art Club i London Group. Gaudier wykonał kilka portretów Brodzkiego i popiersie z gipsu. W 1933 roku Brodzky opublikował jego biografię: "Henri Gaudier-Brzeska 1891-1915" (Faber&Faber, London) i w 1946 pod jego redakcją ukazała się książka poświęcona rysunkom Gaudiera: "Gaudier-Brzeska Drawings" (Faber&Faber, London).

Brodzky, pastel wykonany przez Henriego

ROBERT HOBBS - FORM IS A VERB: POUSETTE-DART AND VORTICISM

Bardzo ciekawy artykuł Roberta Hobbs'a o Henrim Gaudier-Brzeska, jednym z głównych twórców Wortycyzmu.







Fotografia przedstawiająca Zofie Brzeską-Gaudier. Wykonana w Londynie, obecnie znajduje się w Muzeum w Orleanie. 

Zofia Brzeska-Gaudier 1912/1913



Matka i Dziki Mesjasz II - Pokaz filmu oraz spotkanie promocyjne na T-Mobile Nowe Horyzonty we Wrocławiu!

Retrospektywę filmów Kena Russella, na festiwalu T-Mobile Nowe Horyzonty otworzyła ekranizacja książki Harolda Stanleya Ede'a "Dziki Mesjasz". Pierwszy raz moglam zobaczyć film Russella na wielkim ekranie, choć fabuła jest mi dobrze znana, czułam się jakbym go nigdy nie widziała!

Słowo od Michael'a Bradsell'a, montażysty filmu.



Książka miała swoją premierę w ksiegarni festiwalowej Tajne Komplety.


M.Sz

Kettle's Yard

Jim Ede (Harold Stanley Ede) autor ksiażki "Savage Messiah", prowadził wraz ze swoją żoną Helen, dom-galerie w Cambridge, zwaną Kettle's Yard. W swoim testamencie zapisał dom Uniwersytetowi w Cambridge, który do tej pory sprawuje nad nim opiekę. W Kettle's Yard znajduje się największa kolekcja prac Henrego Gaudier-Brzeska, można spotkać tam również prace artystów: Ben'a i Winifred'a Nicholson's, Alfred'a Wallis'a, Christopher's Wood'a, David'a Jones'a i Joan'a Miro.
Dzieła artystów mieszają się z przedmiotami domowymi tworząc atmosferę kameralną, co spełnia wizję Jimiego, który chciałby aby ta przestrzeń nie była typową galerią ani muzeum.
Ken Russell nakręcił w Kettle's Yard scenę do filmu "Savage Messiah", która przedstawia pośmiertną wystawę prac Gaudier-Brzeska. Całą jego kolekcję można zobaczyć tu: prace Gaudier-Brzeska.

Wrestlers, Henri Gaudier-Brzeska

M.Sz